Bethlehem-Palestina

Bethlehem: meer dan de geboorteplaats van Jezus Christus

De bus stopt voor het checkpoint en de metershoge muur. De lucht kleurt donker en een ijzige wind slaat in mijn gezicht als ik uitstap. Daar ben ik weer: in Bethlehem, in de Westelijke Jordaanoever. De laatste keer dat ik hier was bezocht ik vooral de bekende bezienswaardigheden en de religieuze plekken zoals de Geboortekerk van Jezus. Deze keer kom ik met een ander doel naar Bethlehem: ik wil beter begrijpen hoe het dagelijks leven voor de Palestijnen in Bethlehem is.

Palestina, Israël, Westelijke Jordaanoever, hoe zit het allemaal….?

Eerst even een korte geschiedenisles, want ik kan me voorstellen dat de verschillende termen en namen verwarring scheppen.

Na de Eerste Wereldoorlog kreeg Groot-Brittannië het gezag over het gebied Palestina; het gebied dat tegenwoordig bestaat uit Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Groot-Brittannië beloofde destijds het Joodse volk een eigen staat waar zij zich thuis zouden voelen. Steeds meer Joodse mensen emigreerden naar deze regio en bouwden nieuwe Joodse nederzettingen. Er was weerstand bij de oorspronkelijke inwoners – de Palestijnen -, maar zij konden weinig tegen de kolonisatie doen omdat Groot-Brittannië de baas was.

Na een aantal jaar trok Groot-Brittannië zich terug en werd de staat Israël in 1948 officieel gesticht. Hierna volgde de Israëlische-Arabische oorlog, wat desastreus afliep voor de Palestijnen. Honderdduizenden mensen ontvluchtten hun huizen en kwamen terecht in vluchtelingenkampen. Sommige kampen bestaan inmiddels al zo lang dat verschillende generaties hier zijn geboren en opgegroeid. Gaza en de Westelijke Jordaanoever worden tegenwoordig als Palestijns grondgebied, oftewel de staat Palestina, beschouwd. Door de meeste landen in de wereld wordt Palestina als een staat beschouwd, door Israël echter niet. En ook al is dit officieel hun land, in het dagelijks leven hebben de Israëliërs het ook hier vaak voor het zeggen.

Israël & Palestina: zo veel oneerlijkheid

Ik breng de dag in Bethlehem door met Kristel, een Nederlandse die hier al jaren woont. Ze is getrouwd met een Palestijn en samen hebben ze inmiddels twee kinderen. Ik kan me voorstellen dat ze geen gemakkelijk leven hebben hier. We kijken uit op Bethlehem en de muur. Over de kale heuvelen die ooit gesierd waren door olijfbomen. En op de Israëlische nederzettingen rondom Bethlehem. Nederzettingen die daar illegaal zijn gebouwd op het land van de Palestijnen. Veel Palestijnen hebben zelfs nog de aktes waarin staat dat de grond van hen is, maar wie kijkt daar naar?

Lees ook: Palestijnen ontmoeten in Nablus en Jenin

Bethlehem-Palestina

Ze vertelt me over de oneerlijkheden waar de Palestijnen dagelijks mee te maken hebben. Zo kunnen zij een aanvraag doen om hier een huis te bouwen, in de Westelijke Jordaanoever. De aanvragen worden echter slechts een enkele keer goedgekeurd door Israël – de kans is minuscuul. Maar wat doe je als jij en jouw familie toch een dak boven je hoofd nodig hebben? Dan ga je alsnog bouwen, ook al heb je hier eigenlijk geen toestemming voor gekregen. In de loop der tijd krijgen de meeste Palestijnse families een brief met het verzoek om hun huis af te breken.

Vanaf dit moment leven deze families in angst, want iedere ochtend kan er iemand op de deur kloppen om hun huis af te breken. Dit gebeurt meestal binnen een half uur, dus veel tijd om alles bij elkaar te verzamelen en je thuis vaarwel te zeggen heb je niet. Als kind kun je op een dag van school naar huis lopen en geen huis meer hebben. Hoe machteloos moet je je als ouder voelen als je je kind niet eens een veilig thuis kunt garanderen.. Ik merk dat ik mijn handen onbewust tot vuisten heb gebald terwijl ik naar deze verhalen luister. Al helemaal wanneer Kristel vertelt dat deze families worden opgezadeld met torenhoge rekeningen, voor de kosten van het afbreken van het huis én het overtreden van de wet.

Bethlehem-Palestina

Niet leven, maar overleven

Kristel stelt me voor aan Baha, een Palestijn die ontzettend veel weet over de geschiedenis van deze regio. “Als je van een Joodse familie bent word je altijd op dezelfde manier geboren en behandeld. Als Palestijn maakt het ten eerste uit of je op het grondgebied van Israël bent geboren, of in de Westelijke Jordaanoever, of Gaza of zelfs in Jeruzalem. Daarnaast hebben mensen die bijvoorbeeld voor 1948 – voor de Arabisch-Israëlische oorlog – zijn geboren weer andere vergunningen dan Palestijnen die de afgelopen jaren zijn geboren.” Er blijken meer dan 100 vergunningen te zijn om in Israël te mogen zijn. Hoe moeilijk kun je het jezelf als overheid maken?

Het is voor mij onbegrijpelijk dat mensen van over de hele wereld terug kunnen keren naar een plek die oorspronkelijk niet van hen is, terwijl andere mensen daarvoor hun thuis hebben moeten verlaten. En niet alleen zijn de Palestijnen verjaagd uit hun huizen en dorpen, maar ook hun huidige leven wordt op iedere mogelijke manier moeilijk gemaakt. “Als je Joods bent is Israël de perfecte staat voor je, omdat deze speciaal voor jou is ingericht. Als je Palestijns bent word je op allerlei manieren tegengewerkt om een normaal leven te leiden. Voor veel mensen hier is het niet leven, maar overleven. De overheid in Israël wil geen Arabieren in het land, want Israël moet een volledig Joodse staat zijn.”

Lees ook: een tour naar Hebron, stad van wanhoop en hoop

Een vervelend gevoel bekruipt me. Het voelt haast alsof ik iets illegaals doe; hier in Bethlehem zijn en met Palestijnen praten. En dan komt de klap: ik besef hoe ik onbewust oogkleppen op heb gehad de afgelopen tijd. Het is gemakkelijk om hetgeen wat er tientallen kilometers van je vandaan gebeurt te negeren. Het dagelijks leven in Tel Aviv is zo’n sterk contrast met dat in Bethlehem. Zelfs het leven in Jerusalem is anders, en dat ligt slechts 10 kilometer hiervandaan. Ik begrijp niet hoe de mensen die ik hier ontmoet nog zo’n warm hart kunnen hebben, terwijl ze zo’n moeilijk leven hebben. Als ik in hun schoenen zou staan zou ik waarschijnlijk worden overmeesterd door wrok en haatgevoelens. Maar dat is volgens Baha niet de oplossing. “We moeten ons niet focussen op haat. Haat heeft de wereld nog nooit iets goeds gebracht.”

Bethlehem, stad van de creatievelingen

En Baha heeft helemaal gelijk. Ik ben verrast door het hoge gehalte aan creativiteit in Bethlehem. Kristel neemt me onder andere mee naar Ala, een man die zich richt op upcycling: het maken van gebruiksvoorwerpen van oud materiaal. Zijn werkplaats is gevuld met shotglaasjes gemaakt van oud glas, stoelen gemaakt van autobanden en sieraden gemaakt van eeuwenoud bestek. Wat een vindingrijkheid. En ook een bezoek aan Aref maakt indruk. Hij maakt muziekinstrumenten zo persoonlijk mogelijk door met de muzikant te praten en te oefenen. Op die manier krijgt de muzikant een uniek instrument. Aref studeerde onder andere in Italië en Duitsland en maakt muziekinstrumenten voor mensen van over de hele wereld. Ook al moet hij soms maanden op onderdelen wachten die hij online heeft besteld.

Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina

Ook brengen we een bezoek aan de kunstgalerij Bab idDeir Art Gallery, niet ver van de Geboortekerk vandaan. De tentoonstellingen hier zijn van Palestijnse kunstenaars en wisselen eens in de zoveel tijd. Ik bewonder het werk van Ayed Arafah, een jongen die is opgegroeid in een van de vluchtelingenkampen in Bethlehem. Zijn werk is kleurrijk en vrij positief – iets wat ik eerlijk gezegd niet zou verwachten van iemand die zo veel heeft meegemaakt.

Bethlehem-Palestina

Vluchtelingenkampen in Bethlehem

En dan is het tijd om zelf een bezoek aan een van de vluchtelingenkampen te brengen. Kristel brengt me naar het kamp Aida. Onwetend als dat ik op dat moment ben denk ik dat we naar een kamp buiten de stad rijden. Maar nee. In zo’n 70 jaar breidde Bethlehem flink uit en inmiddels is Aida onderdeel van de stad geworden. Ik heb het amper in de gaten wanneer we het vluchtelingenkamp binnenrijden.

Maar wat me zeker opviel zijn de ogen van de mensen die we ontmoeten: sommige gevuld met haat of juist met veel verdriet, andere lijken in de leegte te staren. Alsof ze alle hoop verloren hebben. Hoop op een betere toekomst. Niet zozeer voor zichzelf, maar vooral ook voor de komende generaties. Dit vluchtelingenkamp is voor veel mensen wat het dichtste bij een thuis in de buurt komt. De hardheid in de ogen van sommige kinderen is enigszins beangstigend. Wat moeten zij nog meer meemaken voordat ze hun onschuld helemaal verliezen?

We lopen door de kleurrijke straten, langs de muren vol graffiti en de kogelgaten in de huizen. Het voelt respectloos om mijn camera erbij te pakken en foto’s te maken in dit vluchtelingenkamp. Toch kan ik het niet laten om de kleurrijke muren te fotograferen die zo’n droevige plek enigszins opfleuren. Geheel per ongeluk maak ik een foto op het moment dat er een oude man geluidloos achter een muur tevoorschijn komt. Een van zijn ogen is bruin, de ander is blauw. Onze ogen ontmoeten elkaar en de tijd lijkt even stil te staan. Hij knijpt zijn ogen samen en er verschijnt een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. Dan schuifelt hij voorzichtig verder door de straten.

Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina

Bethlehem: belangrijk voor islam, jodendom en christendom

Bethlehem is een belangrijke stad in de geschiedenis van het christendom, het jodendom en de islam. En dat maakt het – net als Jeruzalem – zo’n complexe plek. Iedereen is hier met een religie geboren. Hier ben je altijd wel IETS, je krijgt altijd een labeltje. Zelfs als je ervoor kiest om niet religieus te zijn. Bij Palestijnen denken we automatisch aan moslims, bij Israëliërs automatisch aan joden. Maar zo zwart en wit is het dus niet.

Bethlehem-Palestina

“Als je naar mensen hun verhalen en meningen luistert wordt alles nog ingewikkelder”, vertelde Baha me eerder vandaag. “Je moet naar de feiten kijken, naar wat er is gebeurd. Want ieder verhaal van iedere betrokkene in deze situatie is uiteindelijk te herleiden naar die feiten.” Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan simpelweg niet alleen naar de geschiedenis kijken, ik wil juist ook die persoonlijke verhalen horen. Het maakt me iets minder machteloos. Het is namelijk het enige dat ik voor hen kan doen: naar hun verhalen luisteren en ze delen met de rest van de wereld.

Zoals het verhaal van Hanin, een christelijke Palestijn die een relatie heeft met een islamitische Palestijn. Ze wonen allebei in Bethlehem en houden zichtbaar veel van elkaar, maar ze mogen niet bij elkaar zijn. De families keuren het niet goed en bovendien is het voor hen niet mogelijk om te trouwen. Het klinkt als een modern Romeo en Julia-verhaal. Of het verhaal van Sami, die me aanspreekt op straat om een kop koffie te komen drinken in zijn minuscule winkeltje. Hij vertelt dat zijn moeder christelijk is, terwijl zijn vader moslim is. “Christenen en moslims leven meestal in vrede met elkaar hier in Palestina. Ze werken samen en zijn bevriend met elkaar,” zegt hij lachend als ik hem vertel dat zijn ouders een opmerkelijke combinatie zijn.

Terug van Bethlehem naar Jeruzalem

Na 2 dagen in Bethlehem neem ik de bus terug naar Jeruzalem. Een boek gevuld met notities en een hoofd gevuld met emoties. Bij het checkpoint staat iedereen op en verdwijnt uit de bus. “Moeten we naar buiten?” vraag ik een van de jongens. “Nee, als je een paspoort hebt mag je blijven zitten”, zegt hij vriendelijk en loopt door.

Het dagelijks leven wordt voor deze mensen op iedere mogelijke manier moeilijk gemaakt. Ze worden vernederd en gekleineerd, zonder reden. Ik kijk naar buiten en een van de meisjes in de rij kijkt omhoog. Ik wil naar haar lachen, maar voel me direct schuldig. Enkel om de plek waar we geboren zijn leven we in totaal verschillende werelden. Twee soldaten lopen de bus in. Ik wil ze mijn paspoort geven, maar ze hoeven het niet in te zien. Het feit dat ik er een heb is voor hen al genoeg. Ik besef dat dit slechts het topje van de ijsberg is; de ijsberg van oneerlijkheid.

Lees ook: wat te doen in Jeruzalem en omgeving? 38 tips!

Bethlehem-Palestina

Wat is er zoal te doen in Bethlehem?

1. De Geboortekerk van Jezus bezoeken.

2. Wandelen door het oude gedeelte van Bethlehem. De nauwe, historische straatjes en de turquoise deuren zijn prachtig!

Bethlehem-Palestina

3. De graffiti op de muur bekijken. Dit kun je het beste doen in de buurt van Rachel’s Tomb en The Walled Off Hotel.

Bethlehem-Palestina
Bethlehem-Palestina

4. Een bezoek brengen aan Banksy Guest house, oftewel The Walled Off Hotel. In dit gebouw vind je een museum waarin duidelijk en visueel wordt uitgelegd hoe de situatie tussen Israël en Palestina is ontstaan en hoe de situatie zich heeft ontwikkeld in de loop der jaren. De entree is 15 shekel.

Bethlehem-Palestina

5. De Cultural Art Walk in Beit Sahour die wordt georganiseerd door Singer Café is echt een aanrader. Het is een leuke manier om in contact te komen met verschillende creatieve Palestijnen en hun verhaal te horen. Hier vind je meer informatie. De wandeling start bij Singer Café in Beit Sahour, op ongeveer 20 minuten wandelen van de Geboortekerk vandaan.

Bethlehem-Palestina

6. Nederlandse pannenkoeken eten bij het gezellige Singer Café in Beit Sahour. Al hebben ze natuurlijk nog véél meer op de menukaart staan. Bovendien is Singer Café een sfeervolle plek waar zowel buitenlanders als Palestijnen komen.

Bethlehem-Palestina

Tips om naar Bethlehem te reizen

1. Houd er rekening mee dat je niet naar Bethlehem kunt rijden met een huurauto uit Israël.

2. De bussen van Jeruzalem naar Bethlehem gaan vanaf het busstation bij de Damascus Gate. Bus #234 (4,70 shekel) brengt je naar het checkpoint in Bethlehem. Bus #231 (6,80 shekel) brengt je naar Beit Jala Road in Bethlehem. Vanaf Beit Jala Road is het ongeveer nog 20 minuten lopen naar de Geboortekerk en het centrum van Bethlehem.

3. Neem je paspoort mee als je naar Palestijns grondgebied gaat. Ik heb mijn paspoort bijna nooit getoond bij de controleposten, maar als je deze niet bij je hebt kun je wel degelijk problemen hebben.

Bethlehem-Palestina

Lees ook: rondreis in Israël (& Jordanië en Palestina)

Ik weet dat het een lang en niet al te luchtig verhaal is, maar hopelijk vonden jullie het interessant om te lezen. Ben je wel eens in Bethlehem of in andere Palestijnse steden geweest? Ik ben benieuwd wat jullie van de plekken en vooral ook de mensen vonden!

Reacties via Facebook account

comments

31 gedachten over “Bethlehem: meer dan de geboorteplaats van Jezus Christus”

  1. Zo heftig dit. Je hebt het prachtig omschreven. Ik was een aantal jaar geleden daar en verbleef 5 dagen met reizigers die ik onderweg had ontmoet bij een christelijk Palestijns gezin in een buitenwijk van Bethlehem. We mochten geen brood halen bij de islamitische bakker en we hadden ook echt het idee dat we in de gaten werden gehouden als we alleen maar gedag zeiden tegen die aardige bakker. De eerste keer toen we naar Palestina gingen moesten we langs die muur die voor mij overkwam als een gevangenis. Uren wachten, alles afgeven, door de scan en na afloop weer in de bus/taxi verder. Voor ons een paar kaar, maar voor de mensen die daar wonen dagelijkse kost. Vreselijk gewoon. Goed om hier over te schrijven, ik vond het een bizarre realiteit. Hebron vond ik nog heftiger. De gesloten winkels, de stenen en afval in de netten, de vreselijke leuzen zoals ‘gas the arabas’ op de muren. Brr.. nog steeds krijg ik er rillingen van.

    1. Nou ik kreeg anders ook rillingen toen ik jouw ervaring las. Hebron is inderdaad nog een stapje erger omdat de situatie daar nog meer gespannen is vanwege de extreme Israëlische settlers. Ik wil er komende week naartoe, maar moet ff per dag aankijken hoe de situatie is.. En het is inderdaad erg dat wij dit als bizar zien, maar veel van deze mensen zien dit inmiddels als normaal. Een vriend van me kon laatst niet naar zijn huis in Oost-Jeruzalem, omdat hij dan niet meer terug naar Tel Aviv kon gaan om te werken. Toen ik zei dat dat idioot was, zei hij “Well, I’m used to it so it’s okay.” Terwijl het dat helemaal niet is!

      1. Precies, het is echt helemaal niet oké! Toen ik naar Hebron ging was het ook de vraag of het wel of niet kon. Na wat rondvragen aan locals zijn we uiteindelijk wel gegaan en hadden we afgesproken om direct een taxi/bus terug te pakken zodra er iets zou gebeuren. We werden rondgeleid door een local daar langs diverse huizen de stad in. Ze hebben daar serieus straten die van Israëliërs zijn en je dus om die straat in te kunnen je eerst door een controlepost moet. Terwijl in een straat ernaast weer Palestijnen wonen. Wat je zegt: voor die mensen normaal maar het hele feit dat het normaal is geworden voor hen is gewoon te gek voor woorden. Hoop dat het je lukt er heen te gaan en een mooi verslag erover te maken!

        1. Inderdaad! Toen ik in de zomer in Hebron was – tijdens de protesten in Jeruzalem vanwege de metaaldetectors bij de Tempelberg – was het ook al zo’n gespannen sfeer. Maar ik heb het idee dat de sfeer in Hebron altijd extra gespannen is daar..

  2. Goed verhaal!

    Een bezoek aan de Palestijnse gebieden staat heel hoog op m’n wishlist tijdens mijn reis door Israël. Verhalen horen van mensen, de situatie ervaren (hoe kort ook), een beeld vormen.

    Afhankelijk van de ontwikkelingen de komende weken ga ik misschien wel niet…

    1. Bedankt Jenny! De situatie kan inderdaad van de ene op de andere dag omslaan. Op dit moment is het veilig voor buitenlanders om naar Palestijnse steden te gaan, al is het misschien slim om Hebron te vermijden. Ik ga er zelf komende week heen als de situatie oké blijft, dan kan ik je wel laten weten hoe de sfeer is. (al is de sfeer altijd wel ietwat gespannen in Hebron).

  3. Heel interessant verhaal en mooi geschreven. Wat erg dat als je als Palestijn zoveel verschillende vergunningen nodig hebt, terwijl andere wel zo kunnen gaan bouwen. Belachelijk erger. Merkt jij in Israël nu ook veel van die bijzondere uitspraken van Trump?

    1. Bedankt Sanne 🙂 In Tel Aviv merk je er sowieso weinig van, in Jeruzalem is de sfeer rondom de oude stad wel wat meer gespannen, maar niets waar je als buitenlander ‘last’ van hebt. Al snap ik goed dat de Palestijnen pissig zijn om de uitspraken van Trump: iemand die zich helemaal niet met de situatie hoort te bemoeien komt ineens met zulke maffe dingen..

  4. Lang geleden was ik in Eilat en bezocht op een trip richting Jeruzalem ook de geboortegrot en kerk van Bethlehem. Er was net een trouwerij gaande dus het was indrukwekkend. Helaas heb je op zo’n dag niet veel tijd om andere dingen te doen dus dit was het enige dat wij van de stad zagen.
    Bizar om te bedenken dat de regio zo lang een strijdpunt kan zijn. Vol afgrijzen heb ik gekeken naar de recente beslissing van Trump (net als vele andere beslissingen zoals die van de Nationale Parken in de USA) . Ik hoop dat er ooit echte rust in deze bijzondere regio komt!

    1. Ja inderdaad, iemand die zich er helemaal niet mee hoort te bemoeien komt ineens met uitspraken waarvan hij van tevoren weet dat hij veel mensen tegen het hoofd stoot.. De regio was lange tijd fragiel maar stabiel, maar geen idee hoe dat nu de komende tijd gaat uitpakken..

  5. Mooie beelden en mooi geschreven, ook al is het allemaal helemaal niet zo mooi. Het is zo oneerlijk; maar toch knap hoe de mensen ermee omgaan.
    Ik ben niet in Bethlehem geweest trouwens, wel in Jeruzalem en Tel Aviv.

    1. Bedankt Denise 🙂 Hoewel Bethlehem maar 10 kilometer van Jeruzalem vandaan ligt merk je dat je op ander grondgebied komt (en hoe mensen met elkaar en met jou als buitenlander omgaan).

  6. Wat ontzettend heftig zeg en wat mooi heb je dit geschreven! Het klinkt allemaal zo oneerlijk… Heel bijzonder om alle kleine verhalen te lezen van de mensen die daar wonen en hoe zij het allemaal ervaren. Ik ben zo benieuwd hoe de afgelopen beslissingen van invloed gaan zijn hier…

    1. Bedankt Caro! In Tel Aviv merk je er niets van, in Jeruzalem merk je dat het rondom de oude stad en bij de Damascus Gate wat onrustiger is; vooral mensen die demonstreren en gedoe rondom de checkpoints (die nu nog strenger voor de Palestijnen zijn dan normaal). Ik hoop dat de woorden van Trump niet te veel invloed gaan hebben de komende tijd, maar dankzij de media is iedereen wel ineens bang om naar Israël te komen – wat erg jammer en eigenlijk niet nodig is..

  7. Toen ik een paar maanden geleden in Tel Aviv en Jeruzalem was, wilde ik ook per se naar Palestina, juist om ook beter te begrijpen hoe het dagelijks leven voor de Palestijnen is. Het bleek het meest indrukwekkende, oneerlijke en bizarre deel van de reis. Je kan je bijna niet beseffen hoe het is om hier te leven, terwijl 10 kilometer verderop in Israël het hele conflict bijna wel genegeerd lijkt te worden: als je als toerist er niet zelf naar op zoek gaat, zal je er ook weinig over horen, lezen of van merken… Hoe mooi Israël ook is, dit kan je niet negeren…

    1. Inderdaad, je kunt het amper inbeelden als je het niet met eigen ogen hebt gezien en ervaren. Ik houd van Israël maar jammer genoeg heb ik ook het afgelopen jaar kanten gezien die minder mooi zijn. Ik ga zo nu en dan naar Palestina maar ik merk dat het emotioneel best zwaar is. Je wilt die mensen helpen, mar je weet niet hoe. Bovendien voel ik me iedere keer weer schuldig dat ik naar een ‘veilige’ plek terug ga, terwijl Palestijnen iedere dag met deze shit moeten omgaan..

  8. Heel interessant en mooi beschreven. Dit is toch eigenlijk te vreselijk dat er in 2017 nog steeds mensen zijn die niet kunnen leven hoe ze willen leven. Je vergeet af en toe gewoon hoe oneerlijk het er op sommige plekken aan toe gaat. Bethlehem bezoeken zou ik wel eens willen doen, ook om te zien hoe het leven voor de Palestijnen is.

    Een vriendin van mij is officieel ook Palestijns, maar haar familie is gevlucht naar Libanon. Waar ze leven in een soort kamp waar elk moment een bom op kan vallen. Libanon erkent dat stuk land niet als Libanon en het leven daar is slecht. Die vriendin van mij woont nu in Nederland met haar ouders en zussen, maar keert regelmatig terug. Hele generaties leven gewoon al in zo’n dorp / kamp, waar je eigenlijk niet echt een leven hebt.

    1. Wat erg om te horen zeg. Er zijn inderdaad inmiddels generaties die in zulke vluchtelingenkampen zijn geboren en opgegroeid… Onvoorstelbaar.

  9. Wauw Jessica ik moet dit verhaal even laten bezinken. Wat lijkt het mij toch erg als je zo moet leven. Niet weten wanneer je uit je huis moet en wat als je eruit moet wat je mee kunt nemen of juist niet. Dat in hokjes stoppen vind ik ook zo heftig. Hier in Nederland strijd ik ervoor dat mensen niet in een hokje worden geplaatst maar als mens wordt gezien. Vooral omdat ieder mensen ongeacht afkomst, een mens is met uniek kenmerken.

    Hopelijk komt daar iets verandering in en kunnen ze naast elkaar gaan leven i.p.v. elkaar het leven moeilijk te maken. Verder een heel indrukwekkend verhaal wat zeker verteld moet worden. Ik hou wel van zulke artikelen. Dan maar iets zwaarder maar het is heel waardevol.

    1. Wat een lieve en uitgebreide reactie Diana, bedankt. Het kostte inderdaad ook even wat tijd om dit verhaal te laten bezinken en de notities te verwerken. Hetzelfde gevoel heb ik over mijn notities van Hebron, misschien nog wel een meer intense plek in Palestina.. Mensen stoppen andere mensen graag in hokjes omdat dat alles gemakkelijk maakt, Maar het is inderdaad goed om de unieke eigenschappen van mensen te zien ipv dat te doen 🙂

  10. Zeker een interessant verhaal! Het lijkt mij echt een bijzonder stad om te bezoeken, zeker meer dan de geboorteplaats van Jezus. Ook wel heftig on te bezoeken denk ik.

    1. Het ligt eraan welke plekken je bezoekt natuurlijk, er zijn ook mensen die enkel een paar bezienswaardigheden bezoeken zoals de kerk en de rest niet echt in de gaten hebben. Voor die mensen is Bethlehem niet heel anders dan bijvoorbeeld Jeruzalem ;p Maar Bethlehem is inderdaad zeker de moeite waard!

  11. Mooi geschreven ondanks de heftige inhoud! We hadden niet veel tijd, waardoor alleen Tel Aviv en Jeruzalem op de planning stonden, maar we zijn zeker van plan om terug te gaan met o.a. een bezoek aan Bethlehem.

    Volgens mij is het een van die schrijnende verhalen die vaker verteld mogen worden. Ik ben zelf ook bezig met een artikel rondom het Trump en Jeruzalem verhaal, waarbij de onderdrukte kant ook eens aan bod komt. Misschien vind ik ergens nog wel een bruggetje om te linken naar je blog, want het is een goede aanvulling op het onderwerp.

    Ik vond Israël tot dusver fantastisch met hele vriendelijke mensen, maar ergens ook dubbel wanneer ik vervolgens met locals aan de praat raak over Trump zijn beslissing. De onderdrukking van de Palestijnen interesseert ze niets… Zo jammer dat de wereld soms nog zo crue is.

    1. I know, ik houd van Israël maar het blijft een emotionele rollercoaster omdat ik beide kanten van het probleem zie. Enerzijds vind ik het rot dat de meeste Israëliërs zich niet druk maken om wat er met de Palestijnen gebeurt. Anderzijds vind ik het ook rot als Palestijnen over mijn Israëlische vrienden praten alsof ze allemaal hetzelfde zijn – koelbloedig, moordenaars, narcisten enzovoorts. Want ook dat is niet waar. Het blijft een lastige, haast onoplosbare situatie.. Ik ben benieuwd naar je artikel, ga het zeker lezen! 🙂

  12. Zo heftig om te zien hoe die mensen moeten leven. Zeker als je er echt live rond kijkt, kan ik me zo voorstellen.. dat vond ik ook met bv de armoede in India… als je er echt rond loopt is het toch even wat anders. Ik had ook graag naar Bethlehem gewild, maar dit was op het moment dat wij in Jeruzalem waren echt niet mogelijk. Je hebt het heel mooi verwoord en in beeld gebracht!

    1. Bedankt Yvonne! Het is inderdaad één ding om erover te lezen op het nieuws of erover te horen van anderen, maar om het dan met eigen ogen te zien.. Het ergste vond ik laatst nog wel dat een van m’n vrienden niet naar huis kon in Oost-Jeruzalem en dat hij zei “Het is niet erg Jess, ik ben het gewend.” Het feit dat iets normaal is geworden betekent niet dat het oké is..

  13. Wat goed dat je hier een paar dagen lokaal hebt kunnen doorbrengen. Ik ben hier helaas niet geweest en heb dus juist die belangrijke kant gemist. Erg indrukwekkend!! En dan zie je weer hoe onbreekbaar de mensheid is en hoe buigzaam zij omgaan met wat ze wel hebben en kunnen.. Ook dat is fijn om te lezen.

    1. Bedankt voor je reactie Jacomijn, het is inderdaad bijzonder om te zien hoe flexibel mensen zijn als ze in bepaalde situaties belanden. Al is het wel vervelend om te zien dat het voor hen zo normaal is, terwijl het dat natuurlijk helemaal niet is.. Wie weet kom je er nog eens, Palestina indrukwekkend wat betreft verhalen! 😉

  14. I will comment on it. Astaghfiru’Allah, there is a lot of opinionated ignorance out there. I hope, Insha’Allah that every Muslim keeps learning and doesn’t accept any drastic opinion without checking. I suspect that the sister may not be aware of the meaning of “shirk’” and how extremely serious such a statement is.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *