Wat te doen op het perfecte Siquijor in de Filipijnen

De tranen rollen over m’n wangen. De teller op de scooter gaat richting de 65. Er is niemand op de weg en ik hoef slechts een enkele keer in m’n spiegels te kijken. De weg is alleen voor mij. Van mij. Heerlijk.

Siquijor is misschien wel het fijnste eiland dat ik heb bezocht in de Filipijnen. Er bestaat slechts één hoofdweg die langs de kustlijn loopt en één weg die door het bergachtige middendeel loopt. Verdwalen hier is een kunst; alleen een grote kluns lukt dit – maar daarover later meer. De mensen zijn zo mogelijk nog relaxter dan op de andere eilanden van de Visayas zoals Negros en Bohol. Het is het perfecte eiland voor een perfecte scootertrip.

Relaxen op Siquijor in de Filipijnen

Ik vind het heerlijk om met andere reizigers op avontuur te gaan, maar deze dagen op Siquijor zijn voor me-time. De relatie met jezelf; hij wordt door veel mensen te vaak verwaarloosd door verwachtingen, door eisen van anderen. Soms moet je even op de reset knop drukken en kunnen genieten van de tijd samen met jezelf. Jouw eigen avontuur omarmen. Tijd in je eigen bubbel doorbrengen, al is het maar voor even. En dus besluit ik om voor de komende dagen een scooter te huren: alleen ik, mijn backpack en de weg die mij naar vele fotogenieke plaatsen gaat brengen.

Gevaarlijke vissen en eeuwenoude bomen

Mijn eerste stop is bij een eeuwenoude boom in het zuiden van het eiland. Volgens de inwoners is deze Old Enchanted Balete Tree de thuishaven voor alle geesten die er op het eiland ronddolen. Er staat een gammele houten tafel voor de boom met een bord: ENTRANCE FEE. Ik kijk om me heen, maar niemand komt naar me toe gerend. Misschien ben ik te vroeg en heeft niemand zin om deze boom te bewaken op dit tijdstip. Aan de voet van de boom is een kleine vijver te vinden. Een groep Chinezen zit giechelend met een opengesneden kokosnoot op schoot langs het water. Waarom giebelen ze zo? Ik kijk in het water en zie enkele vissen rondom hun voeten zwemmen. Het schijnt een natuurlijke spa te zijn: de vissen zijn gek op de smerigheid en het eelt aan de voeten van bezoekers. Ik besluit ook om een kokosnoot te kopen en te relaxen aan de rand.

Van relaxen is geen sprake. Terwijl de meeste mensen in optimale zen-modus langs het water zitten beweeg ik spastisch in alle richtingen. Hoe kunnen mensen hier in godsnaam door ontspannen? Zodra ik mijn voeten in het water houdt zwemmen er tientallen visjes gretig op af. Langer dan een paar seconden kan ik mijn voeten niet in het water houden. Het lijkt de levensmissie van sommige vissen om mijn huid eraf te scheuren. Wat een marteling. Deze vissen hebben werkelijk een identiteitscrisis en lijken liever een piranha te willen zijn. Als ook nog eens een van de grootste vissen in de vijver mijn kant op zwemt heb ik er genoeg van. Het is tijd voor watervallen.

Gênante momenten

Na enkele fotosessies met rijstvelden en verlaten wegen kom ik een bord tegen: Lagaan Falls. Deze watervallen staan niet op mijn kaart, maar zijn plannen er niet om gewijzigd te worden? Ik rijd over een verlaten weggetje en moet ineens nodig plassen. Hoognodig. Ik had ook niet zo snel die hele kokosnoot leeg moeten drinken. Aangezien er toch niemand in de wijde omtrek te bekennen is parkeer ik mijn scooter langs de weg en kruip in de bosjes.

Net op het moment dat ik mijn pak zakdoekjes uit mijn rugzak pak hoor ik een naderend gebrom. Een scooter. Shit, wat nu? Roerloos blijf ik zitten, maar het is vrijwel onmogelijk om me niet te zien vanaf het weggetje. Een familie bestaande uit vader, moeder, twee kinderen en een baby tuffen voorbij. De man lijkt me niet te zien – of hij doet althans alsof hij mij niet ziet, maar de vrouw en de kinderen zwaaien vrolijk mijn kant op. Ik kan niets anders doen dan terugzwaaien en hun vrolijke lach beantwoorden. Zo, ik kan weer iets aan mijn lijstje met gênante momenten toevoegen.

Watervallen op Siquijor

De Lagaan Falls zijn prachtig. En ik lijk dit stukje paradijs voor mezelf – en 10 ietwat verveelde gidsen – te hebben. Het lijkt hun nieuwe levensmissie om mij zo veel mogelijk te vermaken deze middag. We klimmen langs rotsen onder de watervallen omhoog en slingeren als Tarzan aan een touw weer het water in. Ik voel me een klein kind en de jungle is mijn speeltuin.

Uiteindelijk is het tijd om door te gaan, want er moeten meer fotogenieke plekjes ontdekt worden. Andere reizigers waren erg te spreken over De Cambugahay Falls. Na een daling via spiegelgladde trappen beland ik zonder ongelukken bij de watervallen. Het water heeft een magische kleur, maar het is druk. Chinezen proberen met hun selfiesticks zo veel mogelijk omver te slaan tijdens het maken van een foto en een enkele waaghals springt van de top van de watervallen naar beneden. Ik maak een paar foto’s en klim dan weer snel omhoog, richting mijn scooter. De Lagaan Falls komen wat mij betreft als winnaar uit de bus.

Life isn’t perfect, but there are perfect moments

Wat een heerlijke dagen waren het op Siquijor. Tandeloze vrouwtjes die lachend zwaaien wanneer ik langsrijd. Kinderen die zo snel mogelijk proberen mee te rennen. Honden die met een fuck-it houding midden op de weg blijven liggen en voor niets of niemand opstaan. Je rijdt er maar omheen, lijken ze allemaal te denken. De geur van brandend varkensvlees op de barbecue komt me regelmatig tegemoet. Ik eet geen vlees, maar de geur is aangenaam. Een niet-zichtbare herinnering aan een heerlijke plek.

Het fijne van niet plannen is dat je je door het moment kunt laten verrassen. Ik sla haast onzichtbare zijweggetjes in en rijd over stoffige zandwegen, bestrooid met talrijke stenen. Lunch bij het paradijselijke Princesa Bulakna Resort, met prachtig uitzicht over zee. Ik spring van de hoge rotsen in het water bij Salagdong Beach. Droom weg bij de zonsondergangen in San Juan, waardoor ik alles om me heen even vergeet. Ik verdwaal zelfs in de heuvelen van Mount Bandilaan – dat krijg je ervan als er één hoofdweg is en je op zoek gaat naar onmogelijke uitzichtpunten op zijweggetjes. Ietwat gestrest race ik door de bergen, want ik wil mijn boot naar Bohol niet missen.

Tips voor Siquijor in de Filipijnen

1. Is jouw accommodatie buiten Siquijor Stad en heb je ook zin in een scootertrip? Dan is het handiger om direct bij aankomst een scooter in de haven te huren. Voorbeeld: een tricycle naar San Juan in het westen van het eiland is zo’n 400 pesos. Scooters zijn ongeveer 300-350 pesos voor 24 uur, al kun je een korting regelen als je de scooter voor meerdere dagen huurt.

2. Boek het bootticket naar een ander eiland van tevoren! Ik houd niet van plannen, maar ik raad je aan om jouw bootticket wel direct bij aankomst (of zelfs nog eerder) vast te leggen. De boten naar Dumaguete op Negros en Tagbilaran op Bohol zitten al snel vol. Op de dag zelf een ticket boeken is vaak hopeloos.

Slapen op Siquijor in de Filipijnen

Zelf sliep ik bij Tori’s Backpackers Paradise in San Juan, een plek met een relaxte vibe direct aan het strand. De WiFi hier is verschrikkelijk slecht, maar dat is ie eigenlijk overal op Siquijor. Maar voor de rest is het een prima uitvalsbasis om Siquijor te verkennen.

Ik ben benieuwd: zijn jullie enthousiast geworden over het Filipijnse eiland Siquijor? Als jullie nog vragen, opmerkingen of gewoon leuke reacties hebben, laat ze vooral hieronder achter! Zin gekregen om meer te lezen over de Filipijnen? Er staan onder andere verhalen online over de schildpadden bij Apo Island en het leuke stadje Dumaguete.

In dit artikel vind je een affiliatelink van Booking.com. Meer informatie over affiliate vind je hier.

Reacties via Facebook account

comments