Per ongeluk op date in het Cubaanse Havana
Zodra ik mijn spullen in de slaapkamer heb gezet wil ik het liefst in het bed kruipen. Maar mijn nieuwsgierigheid naar Havana wint het van mijn gebrek aan slaap en ik besluit een wandeling door de buurt te maken.
Havana fascineert me. Wat onwennig loop ik door het doolhof van straatjes, over de ongelijke stenen en langs de gapende gaten in het wegdek. Langs geparkeerde oldtimers, in alle kleuren van de regenboog. Bij de meeste staan de ramen open. Drie jongetjes rennen me schreeuwend voorbij, al voetballend met een grote ovaalvormige steen. De was wappert boven me aan de lijn en op de balkons. Via een touw wordt een mandje met boodschappen naar de bovenste verdieping getakeld. Af en toe probeer ik onopgemerkt te kijken in welke straat ik me bevind, zodat ik niet al te veel als een onwetende toerist overkom. Op veel plekken ontbreken echter naambordjes. Maar dat geeft uiteindelijk niets. Het is juist de charme van Havana.
Op ontdekkingstocht in Havana, Cuba
“You wanna marry me?”
“Que linda!”
“Beautiful lady, I love you forever.”
De vreemde complimentjes vliegen me om de oren. In eerste instantie blijf ik vriendelijk glimlachen, maar na enkele uren kan ik slechts met mijn ogen rollen van frustratie. Ik besluit om mijn muziekoortjes erbij te pakken en me even af te sluiten voor de Cubanen. Genietend van deze rust zit ik bij Malecón, de kilometerslange boulevard van Havana. Ik zie hoe de golven kapotslaan tegen de rotsen. Hoe de vissers aan de kade vol verwachting hun hengels binnenhalen, keer op keer op keer. Hoe de zon langzaamaan naar de horizon zakt en de lucht verandert in een kleurenspektakel. Luisterend naar de serene klanken van Xavier Rudd. Even helemaal niets moeten, behalve genieten. Het eerste geluksmoment in Cuba is binnen.
De ontmoeting
Ik wandel langs de vissers en neem de tijd om enkele foto’s te schieten. Ineens staat er iemand naast me. Een Cubaanse jongen. Hij blijkt een paar jaar ouder dan ik en een vat vol verhalen. Met mijn gebrekkige Spaans en zijn gebrekkige Engels voeren we interessante gesprekken. Over het dagelijks leven in Cuba en in Nederland. Over mijn werk. Zijn werk. Over familie. Studeren. Over de manier waarop dingen geregeld worden in Cuba. Minstens een uur later vraagt hij of hij een foto mag maken. “Aangezien je waarschijnlijk zelf altijd achter de camera staat.” Zonder twijfel vertrouw ik hem mijn camera toe.
Aangezien hij een Cubaan blijft en ik geen zin heb in een romance vertel ik hem dat ik een vriend in Nederland heb. Hij moet lachen. Het draait toch om nieuwe mensen en culturen leren kennen?, vraagt hij. Ik voel me schuldig over mijn sceptische houding, want de sfeer is tot nu toe inderdaad niet romantisch. Even later verschijnen zijn vrienden en vriendinnen en ik besluit om het sceptische tijdelijk overboord te gooien. We drinken mojitos en guarapitas en ik merk dat ik mijn Spaans weer snel onder de knie heb. Uren gaan voorbij en voor ik het in de gaten heb fonkelen de sterren aan de hemel, terwijl reggaeton en salsamuziek uit een kleine luidspreker schalt.
Wat kan er nou misgaan?
“Ga je morgen mee naar het strand?”, vraagt een van de vriendinnen terwijl ze in haar handen klapt en danst op de salsamuziek. Ik gooi mijn twijfels overboord en stem toe. Ze hebben tot nu toe een hoop interessante dingen te vertellen en het is gezellig. Ik heb nog geen verkeerde intenties kunnen bespeuren. Wat kan er nou misgaan?
Per ongeluk op date
De volgende ochtend staat een deel van de groep bij mijn voordeur. Te vroeg, dat had ik niet verwacht. Ik eet zo snel mogelijk mijn ontbijt op en pak gehaast mijn spullen in. Wanneer ik de voordeur achter me dichtsla staat slechts de Cubaanse jongen voor mijn neus. Ik vraag me af waar de rest van de groep is. Die zijn al naar het strand, antwoordt hij.
In alle haast ben ik vergeten mijn bikini mee te nemen. Slim. Volgens de jongen maakt dat niets uit, want wel meer Cubanen zwemmen op Playa Santa Maria in hun kleding. “En anders zwem je gewoon in je ondergoed”, grapt hij. Ik werp hem een gefronste blik en die lijkt alles duidelijk te maken. Hij blijft de hele middag interessante verhalen en meningen delen, maar toch is de sfeer omgeslagen. De ruimte die ik alsmaar tussen ons creëer probeert hij juist steeds op te vullen. Na de lunch vraag ik hem waar de rest van de groep blijft. “Misschien zijn ze naar een ander strand. Maar dat is niet erg, toch?”
En dan realiseer ik me ineens dat we misschien wel de hele dag met z’n tweeën zullen zijn. En dat ik daar eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ik voel me in de maling genomen.
“Ik vind je een bijzonder meisje, zowel van binnen als van buiten. Mag ik je zoenen?”
Ben ik nu op date met een Cubaan zonder dat ik het zelf in de gaten heb? Heb ik het verkeerd verstaan toen iedereen de vorige avond ‘tot morgen’ zei? Ik schud heftig mijn hoofd en zijn verbaasde ogen vragen om uitleg. “Ik heb een vriend in Nederland, weet je nog.” Hij wuift dat feit weg, want ik ben op dit moment toch in Cuba? Wanneer hij alsnog naar voren buigt duw ik zijn gezicht weg en ik schrik van mijn eigen kracht. De klap – of beter gezegd stomp – komt harder aan dan verwacht.
Volgens hem ben ik het eerste meisje in zijn leven dat hem heeft afgewezen. Hij vraagt om het e-mailadres van mijn – fictieve – vriend, want hij wil hem laten weten dat ik een loyale vriendin ben. Ik weet zo snel niet wiens e-mail ik moet geven en beloof het later voor hem op te schrijven. We gaan terug naar Havana, want hoewel de lucht is geklaard is de sfeer omgeslagen. Het e-mailadres heb ik nooit meer hoeven geven.
Op reis balanceer je constant op de flinterdunne lijn tussen jezelf beschermen – met een sceptische houding – en jezelf openstellen voor nieuwe mensen, nieuwe ervaringen. Ik had deze ervaring niet willen missen, want ik ben veel over het leven op Cuba te weten gekomen. Maar het feit blijft dat veel Cubanen van flirten een levenstaak maken. Het liefst zouden de meeste van hen met een buitenlander trouwen, zodat het gemakkelijker is om het land te verlaten. Het is vaak gissen naar de intenties. Maar moet je daarom iedereen die jou aanspreekt maar negeren? Verdwijnt dan niet juist de essentie van het reizen – mensen ontmoeten, culturen leren kennen, ervaringen opdoen? Ik ben erg benieuwd hoe jullie hierover denken!
Wat een bijzonder verhaal zeg.. En even een compliment hoe je het allemaal hebt omschreven. Alsof je een hoofdstuk van een boek aan het lezen bent. Maar gelukkig is er niets ergs gebeurd!
Bedankt Emma, ik word helemaal happy van dat compliment! Ja ik was eraan ‘gewend’ van Midden-Amerika, maar de Cubanen zijn nog net een graadje erger… :p
Wat een spanning! Met veel interesse en ook wel plezier gelezen, want jeetje wat schrijf je toch leuk! Je hebt het goed aangepakt denk ik. Ik herken je vragen ook erg. Zelf heb ik ook wel dingen meegemaakt waar ik twijfelde en toch heb gedaan. Dat ging altijd goed, maar als ik terugkijk denk ik wel: dat had zomaar fout kunnen aflopen. Ik denk dat je gevoel hierin heel belangrijk ik. Als je bij voorbaat al twijfels hebt over de intenties, dan misschien niet doen. Aan de andere kant heb je hier wel heel veel van geleerd (oa dat je goed voor jezelf kunt opkomen en over de cultuur) en dat is ook heel waardevol. Het was immers niet direct een gevaarlijke situatie, meer ongemakkelijk. Iig levert het weer een mooi verhaal op 🙂
Ja als de situatie weer net wat anders was, had ik waarschijnlijk weer heel anders gereageerd. Mijn moeder vroeg bijvoorbeeld of we op een verlaten strand waren, maar het was een strand vol met Cubanen met wie ik ook de hele middag heb gekletst. Of als niet die vriendin, maar hij zelf aan mij had gevraagd om samen naar het strand te gaan. Anyway, ik moet mijn reizen wel een beetje spannend blijven houden hè haha ;p
Hahaha ja typisch :’D herkenbaar, trust nobody. Wat een streek zeg, en dan een hele groep erbij betrokken ook nog!
Ja hè! Ik denk oprecht dat ie groep het gewoon gezellig vond, maar dat ie jongen tegen de rest heeft gezegd van oh ik wil alleen met dit meisje zijn of zo.. Ik herkende het gedrag al van Midden-Amerika, maar Cubanen zijn nog net weer even wat erger :p
Wat een verhaal zeg! Dat hij ook die hele groep erbij betrekt en ook lak heeft aan het feit dat je zegt een vriend te hebben (waar of niet maakt dan even niet uit), heel apart. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen!
Ja hè! Ik wist al dat meisjes veel aandacht krijgen en ik herken het ook van eerdere reizen in Midden-Amerika, maar dit sloeg echt alles. Je wordt als buitenlandse vrouw continu door Cubanen ‘lastiggevallen’. Sommige mensen zijn oprecht nieuwsgierig en willen gewoon praten, maar er zitten er ook veel tussen die andere intenties hebben..
Wat een lastige, ongemakkelijke situatie, maar ik denk dat je het goed hebt aangepakt. En je hebt het supergoed beschreven! Welkom terug in de online wereld, ik ben benieuwd naar je andere Cuba-verhalen 🙂
Ongemakkelijk is inderdaad het juiste woord! Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, maar ik voelde me wel in de maling genomen. Maar ja het was wel een goede les voor de rest van de reis door Cuba, want de Cubanen zijn behoorlijk gehaaid zeg, de rest van Midden-Amerika is er niets bij.. :p
Hahaha je date verhaal! Hillarisch Goed aangepakt hoor, duidelijk je grenzen aangeven.
Dank je Sigrid! Een paar jaar geleden vond ik dat nog best lastig, maar ik ben er inmiddels een pro in geworden haha!
Niet door laten beïnvloeden en zeker niet veranderen. Die spontane, maar afgewogen acties maken jou tot wie je bent.
Prachtig geschreven, ik zat helemaal in je verhaal. Wat jammer dat het dan ineens toch een “date” blijkt te zijn, ondanks dat het de dag daarvoor zo gezellig was en daar helemaal niks op wees. Aan de andere kant: je hebt toch een leuke dag gehad die eerste dag en een kijkje in de Cubaanse cultuur gekregen dat je anders niet gehad zou hebben. Goed aangepakt trouwens!
Ja dat waren ook precies mijn gedachten! 🙂
Haha awkward! Leuk geschreven! Het is wel jammer dat zulke dingen dan gelijk zo moeten gaan… Waar zijn ze dan op uit, je geld of gewoon voor de leuk? Nuchtere Hollanders trappen niet in die geintjes!
Nee ik voelde me ook behoorlijk in de maling genomen.. Maar hierna was ik extra op m’n hoede haha! Het was jammer om te zien dat veel andere buitenlandse meisjes wel ingaan op zulk soort pogingen.
Nah, moet je nagaan dat er dan ook nog vrouwen zijn die hier op in gaan….! 😉 Nee, zo ging het bij mij toch niet helemaal hoor, haha. Wel enorm herkenbaar, die Cubanen halen echt alles uit de kast om een buitenlandse dame te regelen. Toch vind ik het wel goed dat je zo’n open houding hebt, want daardoor maak je ook juist bijzondere dingen mee en leer je locals kennen! Zou toch zonde zijn als je dat had gemist. Have fun in Jamaica nu!
Hahaha nu ik Jesús heb ontmoet kan ik me dat ook helemaaaaal niet voorstellen, dat het bij jullie op zo’n zelfde manier verliep haha! Ja ik vond het op Cuba nog vele malen erger dan in de rest van Latijns-Amerika. Ach ja, ik heb hierna ook nog een hele hoop interessante Cubanen ontmoet, die niet met me wilden trouwen of baby’s maken :p En bedankt, Jamaica is tot nu toe erg fijn! <3
Hahaha ja dat had je dan goed ingeschat 😉 Blijft zo grappig dat je ’em ontmoet hebt! Enneh…. Na zoveel trips naar Cuba, was ik in Ecuador gewoon een beetje ontdaan over het feit dat ik NIET zoveel werd aangesproken op straat. Jesús vond het erg grappig dat ik hier stiekem een beetje over liep te mokken 😉 Het is ergens natuurlijk ook wel vleiend, haha!
Hahaha geweldig! Ik moet bekennen dat ik het toch wel fijn vond om richting Jamaica te vertrekken na een maand op Cuba. Even in een geheel andere cultuur onderdompelen :p En Jesús komt bijna jouw kant op hè, leuk leuk leuk!
Zo dat heeft hij slim aangepakt zeg! Dat is helemaal tot in de puntjes uitgewerkt, goed dat je voet bij stuk hebt gehouden! Zo heb je een mooi verhaal bij je reis 😉
Ik heb ook eens zoiets meegemaakt. Gezellig aan het kletsen met een tico, naar het strand gelopen etc. terug wilde hij me ook zoenen en hij bleef maar aandringen. Zijn argument was, je bent toch Nederlands, dat doen jullie toch?!? Heb hem ook weg moeten duwen en hem recht in zn ogen aankijkend Nee moeten zeggen. Ook hier, dat had hij nog nooit meegemaakt dat iemand hem liet staan. Ik moest er hard om lachen. Gelukkig was de sfeer verder niet vervelend, ook niet toen ik hem weg moest duwen.
Ja hè, ik weet niet in hoeverre zijn vrienden in het ‘complot’ betrokken waren, maar anders hebben ze er behoorlijk wat werk van gemaakt. En uiteindelijk leveren dit soort situaties wel weer grappige verhalen op – achteraf! ;p Wat leuk dat je jouw ervaring deelt! Ik heb er een hekel aan dat ze denken dat wij (Nederlanders/Europeanen/Westerlingen) op die manier met het andere geslacht omgaan. Waarschijnlijk omdat er ook daadwerkelijk veel meisjes rondlopen die op zoek zijn naar een exotisch avontuur en dat beeld dus bevestigen. Maar ik denk dat deze Cubaan de volgende keer wel nadenkt als hij een Nederlands meisje probeert in te palmen haha!
Fijn geschreven seg! Dat is inderdaad altijd het hele evenwicht en ik denk eigenlijk dat het ook hier “mooi” verdeeld is. 1 gezellige dag gehad met die jongen en zijn Cubaanse vrienden en de dag nadien eentje waarbij je intuitie het overnam… Ik kijk uit naar je andere Cuba-verhalen!
Bedankt lieve Lotte! Ik had het ‘avontuur’ inderdaad ook niet willen missen, want ik heb in die eerste twee dagen al zo veel gehoord en geleerd over het leven op Cuba! Meer verhalen volgen snel 🙂
Wat een slinkse manier om je op date mee te krijgen maar ik vind dat je het goed hebt aangepakt. Prachtige foto’s en een bijzonder verhaal.
Dank je Ivonne, hartstikke leuk om te horen! 🙂
Beetje jammer… Ik merk ook vaak dat ik ik niet goed weet of ik iemand moet vertrouwen, of een wellicht hele gave ervaring moet laten schieten. Dit soort gebeurtenissen zijn dan zo jammer, want het maakt je toch een beetje sceptischer. Ik zou zeggen, blijf je instinct vertrouwen. Het was een ongemakkelijk ervaring, maar gelukkig niet een gevaarlijke!
Je hebt helemaal gelijk Dominique! Als ik me ook maar een moment onveilig had gevoeld was ik er ook niet op ingegaan. Reizen maakt veel mensen een stuk sceptischer, maar zolang het de pret van het reizen niet bederft is dat volgens mij alleen maar goed! 😉
Jeetje wat een verhaal ! Het is altijd moeilijk om dit soort dingen van te voren in te schatten denk ik. Naar mijn mening super opgepakt, je wel open stellen voor anderen, maar heel duidelijk je grenzen aangeven.
Bedankt Daphne 🙂 Voor mijn gevoel heb ik het wel goed aangepakt in deze situatie, maar voelde me toch enigszins ‘opgelicht’. Maar gelukkig hierna geen gekke Cubanen-ervaringen meer gehad haha!
Bizar joh! Vooral omdat je al duidelijk had gemaakt dat je geen interesse had in een romance. Hardnekkig gewoon blijven proberen dus. Gelukkig hield je er geen narigheid aan over, en heb je zo te lezen wel een leuke dag gehad!
Ja zeker een leuke tijd gehad! En zelfs van deze keuze geen spijt gehad, want ik heb in die eerste dagen zo veel over de Cubaanse cultuur geleerd. Maar het blijft inderdaad een bizar verhaal… :p
Wauw…wat mooi om te lezen. Leuk om te lezen over die een niet geplande date. Zelf ook een date gehad…die wel gepland haha.
Haha ja al met al was het toch een bijzondere ervaring. En jij bent dus ook op date geweest in Cuba, was het geslaagd? 😉
Heel mooi omschreven Jess, ik herken t uit Mexico…gewoon te veel ongepaste aandacht en heel lastig te onderscheiden als je gewoon leuke mensen wilt ontmoeten! Top verhaal en heerlijke foto’s
Bedankt chica! Het is inderdaad erg herkenbaar uit Midden-Amerika hè, je begint op een gegeven moment iedereen te wantrouwen.. Ook de mensen die oprecht alleen maar nieuwsgierig zijn en het leuk vinden om wat tijd met je door te brengen – zonder geflirt en gedoe :p
Wauw wat een verhaal! Kan me voorstellen dat je even denkt van wat gebeurd er?
En wat een mooie foto’s heb je trouwens!
Bedankt, erg leuk om te horen Caro! 🙂
Wat een verhaal! haha maar je hebt je er goed uit gered. Leuk om te lezen.
Bedankt Tikva! Ik heb er even over getwijfeld om erover te schrijven, maar reizen draait natuurlijk niet alleen maar om mooie momenten en prachtige uitzichten. En het is in ieder geval memorabel ;p