De imperfecte reisfoto’s

Op reis maak je foto’s van prachtige zonsondergangen, groene natuur en pittoreske dorpjes. En zo nu en dan verschijn je zelf ook eens op de foto. Want hé, er moet wel bewijs zijn dat JIJ daar daadwerkelijk bent geweest. De jaloersmakende foto’s plaatsen we op social media en verschijnen in het fotoboek. Maar wat gebeurt er met die imperfecte foto’s? Juist. Die sleep je zo snel mogelijk naar de prullenbak, want die zullen nooit op Facebook of als bureauachtergrond op je laptop verschijnen.

Zelfcensuur is misschien nog wel erger dan censuur opgelegd door anderen. Ik was daarom erg enthousiast over de blog die Marijke van Wanderer’s Blues afgelopen week schreef. Ze vroeg zich af waarom ze zichzelf die druk oplegt om altijd alleen maar mooie foto’s van zichzelf te bewaren en te delen met de rest van de wereld. Na het doorspitten van haar archief stuitte ze alsnog op genoeg foto’s die niet zo snel in een reismagazine zullen verschijnen. Ik zei voor de grap dat ze hier een tag van moest maken, zodat nog veel meer reisbloggers zulk soort foto’s zouden delen. En zo werd de imperfecte reisfoto tag in het leven geroepen. En wie A zegt moet ook B zeggen, dus werd ook ik genomineerd.

De imperfecte reisfoto’s

Ik vind het knap hoe mensen quasi nonchalant en alsnog erg fotogeniek op reisfoto’s kunnen staan. I’m just not one of them. Net als Marijke sta ik 9 van de 10 keer slecht op foto’s die spontaan worden gemaakt. Ik trek een scheef gezicht, knijp mijn ogen dicht als een Chinees of geef de spreekwoordelijke dodelijke blik.

Lees ook: terug in de tijd – vakantiefoto’s van vroeger

Wat hebben we het toch leuk op reis…

Waarschijnlijk heb ik al een hele hoop van dit soort foto’s weggegooid, maar ik vond er toch nog genoeg in het fotoarchief waar ik niet zo heel gezellig op sta.

Linksboven:

Deze foto is genomen tijdens het jetskiën in Portugal in 2011. Mijn zusje en ik vonden het onwijs tof, lekker scheuren over het water met hoge snelheden. Maar op de een of andere manier straal ik dat TOTAAL niet uit als we de jetski weer aan wal komen inleveren.

Linksonder:

Ik ben echt een scooterfanaat! Ik denk dat als ik in Azië zou gaan wonen een scooter of motor een van mijn eerste aankopen zou zijn. Deze foto is genomen tijdens de Mae Hong Son loop in het noorden van Thailand in 2014. Een geweldige route met watervallen, prachtige vergezichten en duizend haarspeldbochten. Heerlijk! Volgens mij kreeg ik net vóórdat deze foto werd genomen een zwarte wolk van uitlaatgassen in mijn gezicht geblazen terwijl ik mijn scooter op slot zette. Daar wordt niemand vrolijk van, maar dat had wat mij betreft niet vereeuwigd hoeven te worden.

Rechtsboven:

In 2014 ben ik in Laos gaan ziplinen. Wat was dat ontzettend gaaf! Een van onze begeleiders liet de innerlijke fotograaf in zich naar boven komen en was bijna drukker bezig met fotograferen dan met het ziplinen. Er zaten veel toffe foto’s tussen (helaas nog geen foto waar ik ondersteboven hang, maar ik oefen!). Maar natuurlijk zit er ook een foto tussen waarop ik als een angsthaas door de jungle lijk te zwieren.

Rechtsonder:

Deze foto is in 2013 genomen bij Raleighvallen in Suriname, een van de mooiste plekken waar ik tot nu toe ben geweest. Als je mij in een jungle zet verander ik in Tarzan (niet Jane, want die rent met een jurk en op hakken door het bos als ze achterna wordt gezeten door boze bavianen…). Ik wil op zulke momenten zo veel mogelijk één worden met de natuur. Ik vond het dan ook ontzettend tof toen een van de gidsen ’s avonds zei dat we op vogelspinnenjacht konden gaan.

Binnen een minuut vonden we er al een tegen de muur van een van de hutjes. Omdat ik een van de eerste meiden was die het beestje optilde voelde ik me best dapper. En zo eng was het helemaal niet. Maar dat zou je niet denken als je deze foto ziet. Ik was erg geconcentreerd om de spin niet op de grond te laten vallen (hij liep namelijk nog redelijk snel over mijn armen), maar de geconcentreerde blik en de onderkin tonen al aan dat ik niet goed op foto’s sta als ik het niet in de gaten heb.

Lees ook: 5x vervelende situaties op reis – er gaan ook wel eens dingen mis

Modekoningin van het jaar….

Ik geef niet heel veel om mode. Maar ik blijf een meisje, dus het is altijd fijn om er een beetje leuk op foto’s uit te zien. In Nederland lukt dit prima, op reis wat minder. Als ik het koud heb trek ik de eerste de beste trui aan die ik kan vinden. Als ik een wandelend kleurenpalet ben omdat de helft van mijn matchende kleding in de was zit, fine by me. Maar als ik de foto’s terugkijk mag ik soms wel íets meer letten op mijn kledingkeuzes op reis.

Links:

Tijdens een hike door het noorden van Laos in 2014 had ik geen zin om een donkere broek aan te trekken. Het was namelijk intens warm en hoewel ze een jungletocht hadden beloofd hebben we zo’n zes tot acht uur per dag over open vlaktes en bergtoppen gelopen. Ik zag al dat de blauwe Allstars niet zo heel goed matchten met mijn rode broek en t-shirt, maar ik had niet verwacht dat we onderweg veel foto’s zouden maken. Wrong thought. Mijn ogen doen pijn als ik zie hoe ik hier leer bellenblazen met een plant.

Rechtsboven:

In Laos liet ik mij niet van mijn meest fotogenieke kant zien. Deze foto is genomen bij de Kuang Si watervallen. Voordat ik op reis ging kwam ik erachter dat het broekje van mijn witte bikini en het topje van mijn zwarte bikini kwijt was. Dan maar combineren. Na weken in de zon reizen had ik best een kleurtje opgebouwd, maar veel op het strand gelegen had ik niet. En dat is duidelijk te zien. De zwart-witte bikini versterkt nog eens dat effect.

Rechtsonder:

Vers van de pers! Deze foto is gemaakt tijdens mijn roadtrip door Estland, begin juni. Het waaide behoorlijk dus ik vroeg aan vriendlief of ik zijn bloes aan mocht doen. Natuurlijk, staat nog leuk ook. De springfoto bij dit bijzondere landschap is ontzettend tof, ware het niet dat de bloes en mijn rode broek vloeken als een ketter.. Geeft gelijk maar weer aan hoeveel verstand vriendlief van mode heeft.

Lees ook: 8 levenslessen die ik heb geleerd dankzij (duurzaam) reizen

En nog een paar imperfecties….

Hebben jullie al spierpijn in jullie buik van het lachen? Dan komen hier de laatste pareltjes wat betreft imperfecte reisfoto’s.

Linksboven:

De eerste reis samen met vriendlief ging in januari 2011 naar Londen. Deze foto is genomen in de Tower of London. De helm balanceerde perfect op mijn hoofd, maar precies op het moment dat de foto werd genomen zakte de helm naar beneden. Leuk.

Linksonder:

In Bangkok gingen we naar een floating market, net buiten de stad. Het was ontzettend warm en ik had dorst. We konden bij een lokaal tentje wat te drinken krijgen, maar de dame wilde graag de fles houden voor het statiegeld. Prima, gooi het drinken dan maar in een plastic zak. Bovendien lijkt mijn haar hier net op een vogelnestje. Niet mijn beste foto aller tijden.

Rechtsboven:

Ook weer geschoten tijdens de hike in het noorden van Laos. We namen een ‘avontuurlijke’ route waarbij we van een zandheuvel af moesten glijden. Natuurlijk haalde ik mijn hand open aan een cactusachtige plant, zat mijn gezicht onder de bruine vegen en had mijn haar niet langer zin om er normaal uit te zien.

Rechtsonder:

Dit is alweer even geleden, Rome 2009. Iedereen die mij een beetje kent weet dat je mij wakker kunt maken voor ijs. Als je mij een ijscoupe voorschotelt moet je dan ook niet verwachten dat ik ook maar ergens anders aandacht voor heb. Een fototoestel of een servet bijvoorbeeld.

Lees ook: niet alles is mooi en leuk – de reisdecepties

Ben jij al in jouw fotoarchief gedoken?

Ben jij al eens in jouw fotoarchief gedoken om de imperfecte foto’s op reis te zoeken? Ik kan het je zeker aanbevelen als je jezelf wilt verzekeren van een paar lachbuien!

Reacties via Facebook account

comments